|
===Klimaat===
De evenaar snijdt het land in twee, één derde ligt ten noorden en twee derde ten zuiden van deze denkbeeldige lijn. Als gevolg van deze equatoriale locatie heeft Congo af te rekenen met grote hoeveelheden neerslag en heeft het de hoogste frequentie van onweer in de wereld. De jaarlijkse neerslag kan op sommige plaatsen in totaal meer dan 2032 mm bedragen. en hetHet gebied heeft het op één na grootste regenwoud ter wereld (na de Amazone). Deze enorme uitgestrektheid van het weelderige oerwoud beslaat het grootste deel van het laaggelegen centrale bekken van de rivier, die aflopen in de richting van de Atlantische Oceaan in het Westen. Dit gebied is omgeven door hoogvlaktes, overgaand in savanne in het zuiden en zuidwesten en begrensd door de bergachtige terrassen in het westen en dichte graslanden die verder reiken dan de Congo-rivier in het noorden. Hoge bergen en gletsjers zijn te vinden in de uiterste oostelijke regio.
===Bevolking===
De Verenigde Naties schattehebben de bevolking in 2007 geschat op 62,6 miljoen mensen,. deDe bevolking nam, ondanks de oorlog van 1997, sterk toe. Er zijn in het land maar liefst 250 etnische groepen geïdentificeerd en benoemd. De meest talrijke etnische groepen zijn de Kongo, Luba en Mongo. Er leven ook ongeveer 600.000 pygmeeën in Congo-Kinshasa. Hoewel enkele honderden lokale talen en dialecten worden gesproken wordt de taalkundige verscheidenheid grotendeels overbrugd door intermediaire talen zoals Kongo, Tshiluba, Swahili en Lingala.
Meer dan 80% van de bevolking is christen, waarvan 50% rooms-katholiek, 30% protestants en 17% behoort tot de diverse inheemse kerkgenootschappen, waaronder de Kimbangistische Kerk (ongeveer 5 miljoen leden). Onder president Mobutu Sese Seko waren de betrekkingen in de jaren zeventig en jaren tachtig tussen de diverse kerkgenootschappen enerzijds en de staat anderzijds gespannen. Aartsbisschop Malula van de katholieke kerk moest in de jaren 70 in ballingschap gaan vanwege zijn kritiek op het regime. In 1973 werden onafhankelijke kerkelijke dagbladen verboden en moesten de protestantse kerken zich verplicht aaneensluiten. In 1990 werden de beperkingen rond de kerk en religie opgeheven en sindsdien genoot de bevolking godsdienstvrijheid.
===Kunst en cultuur===
De cultuur van de Democratische Republiek Congo weerspiegelt de diversiteit van zijnhaar honderden etnische groepen en hun verschillende manier van leven in het hele land -– van de monding van de rivier de Congo aan de kust, stroomopwaarts door het regenwoud en de savanne in het midden, tot te de dichtbevolkteremeer dichtbevolkte bergen in het verre oosten.
Sinds het einde van de 19e eeuw, hebben de traditionele manier van leven veranderingen ondergaan door het kolonialisme, de strijd voor onafhankelijkheid, de stagnatie van het Mobutu-tijdperk en meest recent, de eerste en tweede CongleseCongolese oorlog. Ondanks deze druk zijn de gewoonten en culturen van de Congo grotendeels behouden. Het land heeft 60 miljoen inwoners, voornamelijk het platteland. De 30 procent die in de stedelijke gebieden wonen staan het meest open voor westerse invloeden.
Een ander opvallend onderdeel van de Conglese cultuur is de "sui generismuziek". De Congolzen hebben hun etnische muziek gemengd met Cubaanse rumba, merengue en soukous. Invloedrijke figuren van soukous en zijn uitlopers N'dombolo en Rumba rock zijn dr. Nico, Franco Luambo, Tabu Ley, Lutumba Simaro, Papa Wemba, King Kester Emeneya, Tshala Muana Koffi Olomide, JB Mpiana, Werrason, Kanda Bongo, Ray Lema, Abeti Masikini, Reddy Amisi, Pepe Kalle, Fally Ipupa, Awilo Longomba, Gatho Buvens, Ferre Gola en Nyoka Longo.
===Per trein===
De nationale spoorwegmaatschappij van Congo-Kinshasa (SNCC) voorziet in een beperkt aantal verbindingen in het immense land. Kort nanadat dehet onafhankelijkheidland vanonafhankelijk hetwas landgeworden, waren de spoorverbindingen uitgebreider en de infrastructuur in een betere staat dan tegenwoordig maar sinds de politieke veranderingen probeert men opgedoekte lijnen te heropstarten. Toch kan men de Congolese spoorwegen niet vergelijken met de spoorwegen in de westerse wereld. De tickets zijn over het algemeen maar kort voor het vertrek te koop en zijn bovendien soms moeilijk te krijgen.
===Per auto===
===Per boot===
Banana, Boma en Matadi zijn havens aan of vlakbijvlak bij de monding van de Congorivier en zijn bereikbaar voor grote vrachtschepen. Matadi is de belangrijkste zeehaven van het land. De steden Bukavu, Bumba, Goma, Kalemie, Kindu, Kisangani, Kuba en Mbandaka zijn havensstedenhavensteden in het binnenland en zijn bereikbaar via de grote rivieren.
In Kinshasa kan men de veerboot nemen naar Brazzaville, de hoofstad van buurland [[Congo-Brazzaville]].
|
