Verenigd Koninkrijk: verschil tussen versies

Zowel nachtclubs als pubs kunnen u naar een bewijs vragen dat u meerderjarig bent. Dit heet ‘Challenge 25’: denken ze dat u 25 jaar of jonger bent, dan vragen ze u om een paspoort of ander identificatiemiddel. Minderjarigen mogen geen alcohol kopen; ook de poging zelf is verboden en kan officieel met 1000 pond boete bestraft worden. Het is eveneens verboden, om voor een minderjarige alcohol te kopen.

Toen de Britten in vroeger tijden nog vaak in eigen land op vakantie gingen, was de Engelse kust in de zomermaanden een ware toeristische trekpleister. Populair waren de ''donkey rides'' (ritjes op een ezel), het eten van ''rock'' (een soort harde kandijsnoep) en het bijwonen van ''Punch and Judy shows'' (een poppenkastvoorstelling, vaak op het strand). Deze zaken bestaan nog, maar hebben tegenwoordig ietwat ouderwetse connotaties van de jaren vijftig en het Engeland van vóór de Tweede Wereldoorlog, zoals die bijvoorbeeld geëvoceerd worden door het liedje ‘I do like to be beside the seaside’, dat nagenoeg iedere Brit nog kan meezingen.

Sommige Engelse badplaatsen uit vervlogen tijden maken heden ten dage een wat mistroostige en verwaarloosde indruk,. andereAndere zijn notoire gokplaatsen geworden en volgebouwd met casino’s en bingohallen. Aan de westkust is [[Blackpool]] nog steeds heel populair; deze thuisbasis van wijlen komiek Ken Dodd was ooit het centrum bij uitstek voor weekendjes aan zee. Aan de oostkust zijn [[Scarborough]] en [[Whitby]] bekende kuststadjes van de oude stempel. De victoriaanse heren en dames van weleer zult u er niet meer vinden, maar de dagjesmensen die hier een portie scampi’s komen eten en een strandwandelingetje maken zijn nooit weggeweest. [[Brighton]] aan de zuidkust, daarentegen, heeft zich helemaal anders ontwikkeld. Deze plaats heeft een reputatie als hippiestadje verworven; het is ook de enige plek in het Verenigd Koninkrijk waar de groene partij de macht in handen heeft. In Wales is [[Aberystwyth]] een traditionele badplaats,. Schotland kent deze cultuur niet (misschien omdat de zee er gewoon te koud is om pootje te baden).

Aanbieders van accommodatie zijn meestal aangesloten bij de officiële organen van '''[https://www.visitbritain.com Visit Britain]''', de nationale toeristische dienst,. enZe geven dit te kennen met een plaatje bij de ingang. Voor Engeland is dit ''Visit England'', voor Schotland ''Scottish Tourist Board'', voor Wales ''Visit Wales'' en voor Noord-Ierland ''Tourism Northern Ireland''. Het systeem kent sterren toe, net zoals bij Michelinrestaurants, aan de hand waarvan u een idee krijgt van de kwaliteit en de prijs. Tarieven in hotels en B&B’s zijn normaliter per nacht: in hotels wordt meestal per kamer gerekend, in B&B’s per kamer of per persoon. Vaak zijn eenpersoonskamers duurder dan de individuele prijs voor twee mensen die een tweepersoonskamer delen (''single supplement''). Een kamer met een eigen badkamer wordt ''en-suite'' genoemd.

De regio Londen is het duurst. Op goedkope accommodatie maakt u hetde meestmeeste kans in de minst toeristische gebieden: provinciestadjes in Yorkshire, dorpjes in Shropshire, gehuchten in Northumberland enzovoorts.

In het Verenigd Koninkrijk zijn volop campings. Een aantal van deze campingshiervan is in handen van verenigingen. Zo beheert The Forestry Commission een aantal kampeerterreinen in natuurgebieden. Informatie over deze terreinen enis onlinete boeken kanvinden op hun eigen website [http://www.forestholidays.co.uk/camping_and_caravanning.aspx] en hier kan ook online worden geboekt. De faciliteiten op veel terreinen zijn beperkt en sommige terreinen zijn erg groot. De ligging daarentegen is schitterend.