China: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k cosmetisch |
|||
Regel 47:
*Staren: courant in zowat het hele land. Meestal is er niks meer aan de hand dan welgemeende nieuwsgierigheid, vijandigheid is zo goed als uitgesloten.
*Luide conversaties, discussies of ruzie op straat: dit alles komt erg vaak voor, soms op een ongepast moment of ongepaste plaats. Voluit knokken met fysiek geweld komt minder vaak voor, maar wil toch nog wel eens gebeuren. Als je toevallig in de buurt bent, kom dan niet tussenbeide.
*Duwen, trekken en
*Algemene minachting voor lokale en/of nationale regels — vooral dan een eventueel rookverbod.
Regel 63:
China is een gigantisch land met oneindig veel plaatsen om te verkennen. Tijdens vakanties echter zijn tickets voor om het even wat moeilijk te krijgen, en gaan de hotelprijzen door het dak. Het kan behoorlijk lastig zijn om ergens een plekje te bemachtigen, vooral als de reis horizontaal verloopt, van het verre westen van China naar de oostkust of terug.
{{infobox|Chinees Nieuwjaar|* 2007
* 2008
* 2009
* 2010
China heeft drie grote jaarlijkse vakanties:
Regel 91:
Toen westerse handelsschepen China bereikten in de zestiende eeuw was China hen dan ook niet meteen gunstig gezind. De keizer liet enkel handel toe via Canton (Guangzhou) en dan nog mits een waaier aan beperkingen. De eerste westerse basis was de kolonie van Portugal in [[Macau]], nabij Canton.
Rond de negentiende eeuw hadden
In diezelfde eeuw was China meermaals een strijdtoneel.
Regel 104:
Na de oorlog in 1895 zette Japan z'n imperialistische verovering voort doorheen Azië, en veroverde tegen eind de jaren dertig een groot stuk van China, te beginnen met de invasie van Mantsjoerije in 1931. Intussen had China ook nog andere problemen, zoals onrust onder de bevolking en ernstige hongersnood. De communisten van Mao Zedong en de Kuomintang (de door Sun Yat Sen opgerichte partij) van Chiang Kai Shek gingen geregeld met elkaar op de vuist op het moment dat ze beter Japan het hoofd hadden geboden. Daar kwam nog bij dat allerlei plaatselijke krijgsheren en gespuis om het even wie aanvielen als dat nodig was om hun plaatselijke macht te behouden.
Na Wereldoorlog II verviel het land in een regelrechte burgeroorlog, waarin meer Chinezen gedood werden dan bij de verdediging tegen Japan. In 1949 wonnen de communisten. Het
De communistische regering legde strikte regels op waaraan het leven van alledag moest voldoen; in essentie regelde de Partij alles. Er werd ook geëxperimenteerd met zaken als ''De Grote Sprong Voorwaarts'', een poging om China abnormaal snel te industrialiseren, en de ''Culturele Revolutie'', levensverbetering door discipline voor en toewijding aan het gedachtegoed van Mao Zedong. De Chinese samenleving betaalde een hoge prijs voor deze gefaalde experimenten.
Mao Zedong stierf in 1976 en werd vervangen door zijn aangewezen opvolger Hua Guofeng. Hua's positie binnen de Partij werd onhoudbaar door een reeks mislukte economische maatregelen, en Deng Xiaoping drong zich op. Vanaf 1978 introduceerde Deng geleidelijk aan
De huidige leider, Hu Jintao, beloofde China's economische groei in te perken, en te zorgen dat de gegenereerde welvaart ook het binnenland bereikt — een gebied dat de economische boom gemist heeft en dus nog vastzit in 1978. Concrete resultaten zijn belastingverlagingen voor de agrarische sector, en de ontwikkeling van infrastructuur in achtergestelde gebieden om investeringen aan te moedigen.
Regel 124:
* De Yuan- (Mongoolse) dynastie, 1279-1368, gebruikte het gebied dat nu Beijing is als hoofdstad. Polo vermeldt de stad onder de naam Canbulac, "het kamp van Khan".
* De Ming-dynastie, 1368-1644, zat eerst in [[Nanjing]], maar verkaste dan naar [[Beijing]]. Zij zijn de architecten van de meest bekende gebouwen daar — De Verboden Stad, de Tempel van de Hemel, enzovoort.
* De Qing- (Manchu-) dynastie, 1644-1911, had Beijing als hoofdstad van China, maar tegelijk hadden ze hun eigen
* De Republiek China, heersers over China in 1911-1949, verplaatsten de hoofdstad terug naar [[Nanjing]]. Tegenwoordig heersen ze enkel nog over [[Taiwan]] met [[Taipei]] als hun "tijdelijke hoofdstad". Tijdens de Tweede Wereldoorlog is ook [[Chongqing]] zo'n tijdelijke hoofdstad geweest.
* Sinds de overwinning van de communisten in 1949 is Beijing de hoofdstad van China.
Regel 170:
| region5color=#a78379
| region5items=[[Anhui]], [[Sichuan]], [[Chongqing]], [[Hubei]], [[Hunan]], [[Jiangxi]]
| region5description=Landbouwgebied met bergen, valleien, en
| region6name=Zuidoost-China
Regel 192:
*[[Guilin]] — een populaire bestemming voor zowel Chinese als buitenlandse toeristen dankzij z'n sensationele gebergtes en rivieren
*[[Hangzhou]] — een voormalige hoofdstad beroemd voor z'n uitstraling en een belangrijk knooppunt voor de zijde-industrie
*[[Harbin]]
*[[Kanton]] — een van China's meest welvarende en liberale steden
*[[Kunming]] — de hoofdstad van Yunnan en een belangrijk verkeersknooppunt
Regel 208:
* [[Tibet]] — met een overwegend Tibetaanse cultuur voelt Tibet als een geheel andere wereld
* [[Wolong National Nature Reserve]] — waar de reuzenpanda nog in het wild voorkomt
* [[Datong|
==Arriveren==
Regel 220:
Om China te kunnen bezoeken moeten inwoners van [[Hong Kong]] en [[Macau]] van Chinese origine bij de China Travel Service een Home Travel Permit afhalen, een identiteitskaart op zakformaat waar je tien jaar lang het land meerdere keren mee binnen mag.
{{infobox|Visum overzicht|* '''L-visum'''
* '''F-visum'''
* '''Z-visum'''
* '''X-visum'''
Een toeristenvisum krijgen is voor de meeste paspoorten geen probleem aangezien een uitnodiging niet nodig is, wat voor een zaken- of arbeidsvisum wel het geval is. In vergelijking met wat andere landen aanrekenen is een visum vrij duur (€35 voor Europeanen en €50 voor Amerikanen bij de ambassades in de Benelux). Het reguliere ''single-entry'' (eenmalig bezoek) visum geldt voor dertig dagen, en moet binnen de drie maanden na uitgifte worden gebruikt.
▲Een toeristenvisum krijgen is voor de meeste paspoorten geen probleem aangezien een uitnodiging niet nodig is, wat voor een zaken- of arbeidsvisum wel het geval is. In vergelijking met wat andere landen aanrekenen is een visum vrij duur (€35 voor Europeanen en €50 voor Amerikanen bij de ambassades in de Benelux). Het reguliere ''single-entry'' (eenmalig bezoek) visum geldt voor dertig dagen, en moet binnen de drie maanden na uitgifte worden gebruikt.
In Hong Kong en Macau kan je echter vaak een visum voor drie maanden krijgen. En in Chiang Mai Thailand kost een visum voor een Europeaan 1100 baht (€24), en dat duurt drie dagen; en als je €10 bijbetaalt dan kan je het de volgende werkdag al ophalen. Dus als je op wereldreis bent dan kan het de moeite zijn om elders pas een visum aan te vragen.
Voor
*[http://www.chinaembassy-org.be/eng/lsfw/qzhz/default.htm '''Chinese ambassade in België''']
*[http://www.chinaembassy.nl/eng/ls/default.htm '''Chinese ambassade in Nederland''']
Regel 234 ⟶ 235:
* [http://www.visumplus.nl''''VisumPlus'''']
Sommige reizigers willen een ''double entry'' (dubbel bezoek) of ''multiple entry'' (meervoudig bezoek) visum. Als je bijvoorbeeld met een ''single entry'' visum naar China gaat, en dan [[Hong Kong]] of [[Macau]] bezoekt, geraak je China niet meer binnen. Met een ''multiple entry'' visum dus wel. Maar die worden pas afgegeven als er een originele Visa Notification vanuit China is
De meeste paspoorthouders kunnen makkelijk een Chinees visum krijgen in [[Hong Kong]] of [[Macau]], ofwel door zelf naar het regeringsgebouw te stappen, of door voor iets meer geld een reisagent de boel te laten regelen. China Travel Services regelt de visumafhandeling. Momenteel kan je gratis nog dezelfde dag het visum krijgen : voor de middag besteld, betekent om 17:30 visum in de hand. Een of drie dagen later kan ook.
Regel 260 ⟶ 261:
* Austrian Airlines [http://www.aua.com] heeft een rechtstreekse verbinding tussen Vienna International Airport (Wenen) en Beijing International Airport.
* Hainan Airlines [http://www.global.hnair.com] heeft ook een
* China Eastern heeft ook vluchten vanaf Frankfurt, Parijs, London, Moskou naar Shanghai Pudong of Beijing Capital Airport.
*Air China heeft echter ook vluchten van London en naar veel Chinese bestemmingen en ook is er een verbinding tussen Düsseldorf en Beijing en Milaan en Beijing.
Regel 301 ⟶ 302:
*'''staande'''
Een '''zacht bed''' is de
Een '''harde zitplaats''' (waar toch wel wat voering in zit) is niet voor iedereen weggelegd, zeker niet als je 's nachts moet sporen (ze komen in rijtjes van vijf, drie plus twee), maar dit is wel de klasse waar de rugzaktoeristen verzamelen blazen. Zelfs als de trein volgeboekt is, kan je mogelijk toch nog een ticket kopen, waarbij dan een merkteken naast je zitplaats staat. Soms is het resultaat dat de conducteur nog een plaatsje voor je vindt, soms betekent het ook gewoon op de gang blijven staan. Daarom is het aan te raden om een vouwstoeltje mee te brengen om de reis toch enigszins comfortabel te maken. De trein mag dan vol "niet roken"-borden hangen, op het einde van de wagon, of soms gewoon midden erin, vind je altijd wel een groep rokers. Dat betekent dat in zo'n coupé overnachten behoorlijk kan tegenvallen als je zelf niet rookt.
Regel 309 ⟶ 310:
Het toilet op een trein is meestal meer aanvaardbaard dan op een bus of in een publieke ruimte, want ze gooien het zaakje gewoon op de sporen en daarmee is het opgelost. Nachttreinen hebben normaal zelfs een toilet Europese stijl (d.w.z. waar je op kan zitten) aan het ene uiteinde van een wagon, en een Chinees toilet (waar je hurkt) aan de andere kant. Om te vermijden dat er allerlei onfris wordt gedeponeerd midden in het station, zal de conducteur normaal de toiletten afsluiten net voor de trein tot stilstand komt. Daarbij doen ze meestal niet de moeite om na te gaan of het toilet soms toevallig in gebruik is, dus het kan gebeuren dat je eventjes ingesloten bent tot de trein weer op gang is.
Let goed op je waardevolle spullen op de trein; de laatste jaren wordt diefstal een plaag.
Regel 329 ⟶ 330:
''Coaches'' ofte '''lange-afstands-bussen''' zijn een gans ander verhaal en kunnen ofwel redelijk comfortabel zijn, ofwel een hopeloos stuk ellende op wielen. De bussen die vertrekken vanaf de grote steden langs de oostkust hebben normaal airco en prima zachte stoeltjes of bedden. De wegen zijn prima en de rit is rustig, zodat je nog wat genieten hebt van het landschap of een tukje kan doen. Dergelijke bussen zijn dikwijls beter, maar dan ook iets duurder dan treinen. Het personeel doet meestal z'n best om behulpzaam te zijn, maar ze komen nu eenmaal minder buitenlandse reizigers tegen dan pakweg luchthavenpersoneel, dus moet je het stellen met wat minder Engels — of helemaal niks. Sommige bussen hebben een toilet, maar dat is meestal nogal vies, en los daarvan is het niet evident om het opspattend water te ontduiken terwijl de bus nogal gezwind zijn bochten neemt.
In het binnenland van China is zo'n bus een heel ander verhaal. Engelse borden vind je bijna niet, en om uit te vissen welke bus je hoort te nemen zou je de nummerplaat moeten vergelijken met wat op je ticket staat — maar helaas klopt dat meestal niet. Het personeel is meestal niet erg beleefd, en je
Om het even waar in China worden verkeersregels grotendeels genegeerd, en ongelukken komen frequent voor. Favorieten zijn bruusk uitwijken, of onverwachts stoppen, dus hou je ten allen tijde stevig vast indien mogelijk. Bij wijze van "defensief rijden" wordt er voor het minste getoeterd (maar niet vertraagd), dus als je dacht te slapen zal je wellicht oordopjes nodig hebben.
Regel 363 ⟶ 364:
In de meeste toeristische gebieden — zowel grote steden als [[Beijing]] als zwaar toeristische dorpen als [[Yangshuo]] — kan je makkelijk een fiets huren, en is er een fietsenmaker om elke hoek. Fietstochtjes met gids zijn vaak beschikbaar.
Een fiets kopen is niet echt een probleem, aangezien de meeste supermarkten voldoende
China is een uitgestrekt land en langs bergen en woestijnen fietsen vindt niet iedereen even leuk. Ondanks de moeilijkheden van een fietstocht door China vind je toch wel eens een buitenlandse toerist die per fiets door de Tibetaanse hoogvlakte rijdt, of langs een dorp van een etnische minderheid. De Karakoram Highway is zo'n spectaculaire maar moeilijke route. Kleine groepen kunnen zo'n traject volgen georganiseerd door bv. Bike China of Intrepid Travel.
Regel 373 ⟶ 374:
===Per bromfiets===
In China bestaat er in de kleinere steden en in landelijke gebieden zoiets als de
===Per pedicab (riksja)===
Regel 381 ⟶ 382:
In sommige steden is de pedicab de beste optie voor korte afstanden. Sanlunche (三轮车), de Chinese term voor pedicabs met zowel een fiets als motortje, zijn werkelijk overal in landelijk China en minder uitgebouwde (wat wil zeggen, minder toeristische) stukken van grote steden. Je moet wel op voorhand over de prijs onderhandelen om gedoe te voorkomen.
Op deze en andere websites hoor je vaak dat "de chauffeurs hun best doen om je op te lichten", een stelling waar mensen die al jaren naar China reizen zich niet in vinden. Mogelijk gaat het in dat soort verhalen over echte oplichters die speciaal op toeristen mikken in bijvoorbeeld de Silk Alley in Beijing, Wanfujing, of vooral rond het Lao
Als je merkt dat de gewone Chinees op de "sanlun" springt — bijvoorbeeld, tussen de Beijing Zoo en de bijhorende
Indien mogelijk, verkies een pedicab boven andere opties. Zo help je de
==Doen==
Regel 411 ⟶ 412:
* ''yǎng'' (痒) is "dat kriebelt"
De masseur of masseuse kan z'n vragen op
=== Traditionele kunsten ===
Als je van plan bent wat langer in China te verblijven loont het misschien de moeite om enkele van de traditionele kunsten te bekijken, zoals "tai chi" (太极拳 ''tàijíquán'') of kalligrafie (书法 ''shūfǎ''), een noemer die zowel het schrijven van ''hanzi'' als het schilderen van landschappen e.d. omvat. Je hebt dan namelijk een unieke kans om alvast de basis te leren, of om reeds bestaand talent verder te verfijnen, rechtstreeks van meesters in het vak, in het land van herkomst nog wel. De meeste steden hebben plaatsen waar je als complete beginner aan de slag kan. Geen Chinees spreken is niet zo'n groot probleem, want door goed te kijken en na te bootsen kan je al heel wat leren. Andere mogelijkheden zijn bijvoorbeeld een Chinees instrument leren bespelen (vraag even na in winkels waar ze dergelijke zaken verkopen, meestal organiseren ze wel een cursus of
==Bezoeken==
Regel 424 ⟶ 425:
Grote delen in Zuid-China zijn karst terrein, met inbegrip van de bekendste toeristische gebieden
— [[Wu Yi Mountain]] in [[Fujian]], [[Guilin]] en [[Yangshuo]] in [[Guangxi]], en grote delen van de [[Guizhou]]-provincie (alhoewel net die gebieden veel minder bezocht worden door toeristen). Veel mensen denken dat Chinese schilderijen met daarop
Karst kan ook zo uitslijten dat er een wirwar aan torentjes, bogen en passages ontstaat. Het beroemdste voorbeeld hiervan staat in het ''Stone Forest'' (石林 shi lin) nabij Kunming in [[Yunnan]].
Regel 437 ⟶ 438:
Wat het dialect ook mag zijn, de geschreven taal is altijd en overal hetzelfde. Zelfs de Japanners en Koreanen gebruiken vaak dezelfde karakters in dezelfde betekenis. Toch is er ook hier een complicatie. Het vasteland gebruikt "vereenvoudigde karakters", ooit aangenomen om het analfabetisme te bestrijden door karakterstudie makkelijker te maken. De voormalige karakters, nu "traditioneel" genoemd, worden nog gebruikt in Taiwan, Hong Kong, Japan, en door vele overzeese Chinezen — maar ook op het vasteland voor advertenties en uithangborden. Het gevolg is dat je net zo vaak {{Lang|zh-cn|银行}} (''yínháng'') als {{Lang|zh-cn|銀行}} kan zien voor "bank". Er zit gelukkig een zeker systeem in de vereenvoudiging, zodat het niet compleet hopeloos is voor de reiziger die onderweg enkele karakters wil leren lezen.
In het uiterste westen van het land spreken sommige niet-Han etnische minderheden Turkse talen zoals Uighur, Kirghiz en Kazakh. In toeristische gebieden kan je echter normaal altijd met Mandarijn of Engels uit de voeten.
''Zie ook'': [[Taalgids Chinees]], [[Taalgids Kantonees]], [[Taalgids Minnan]].
Regel 451:
===Chinees leren===
Bij ons heeft Chinees een onverdiende reputatie als onmogelijk te leren taal. Hoewel het inderdaad mijlenver afstaat van Engels of andere westerse talen, is er geen enkele reden waarom de reiziger geen kleine basis kan oppikken; elk beetje dat je leert is al een enorme hulp. De grootste moeilijkheid is de uitspraak; Chinese
Geschreven Chinees is bij westerlingen berucht om zijn complexiteit, maar het voordeel is dan weer dat het vrij makkelijk is om hier of daar iets te leren. Met een normaal alfabet begrijp je namelijk helemaal niks zolang je niet het ganse alfabet van buiten kent. In het Chinees daarentegen staat elk karakter los van al de rest, dus als je eenmaal door hebt hoe pakweg "Internet Cafe" of "Gebakken noedels" geschreven zijn, is dat meteen van praktisch nut, ook al weet je verder helemaal niks over de taal. Sterker nog, als je een goed visueel geheugen hebt is het best mogelijk dat je karakters leert herkennen ook al heb je geen flauw idee hoe je ze zou moeten uitspreken — nog steeds geweldig nuttig al was het maar om bijvoorbeeld de uitgang {{Lang|zh-cn|出口}} van de ingang {{Lang|zh-cn|入口}} te onderscheiden. Om de overgang tussen herkennen en luidop lezen te overbruggen werd ''pinyin'' ontwikkeld, een systeem dat Chinees schrijft met ons (Romeins) alfabet. Via pinyin wordt dan Chinees aangeleerd aan schoolkinderen en buitenlandse studenten. Pinyin ligt niet honderd procent voor de hand — sommige karakters en combinaties zijn niet wat je verwacht — maar ook hier geldt: zelfs een elementaire kennis maakt al een wereld van verschil op reis.
Regel 525:
'''Luxe artikelen''' zoals jade, duur keramiek en andere kunstvoorwerpen, antiquiteiten of tapijten zijn extra link. Tenzij je er verstand van hebt zul je wellicht een hoge prijs betalen voor een product van lage kwaliteit. Voor dergelijke zaken ga je best naar een grote en gerespecteerde verkoper; dan heb je weliswaar minder mogelijkheden om het soort superkoopje te doen dat een expert elders misschien voor mekaar krijgt, maar je zal waarschijnlijk ook niet opgelicht worden.
Het meeste "antieke" meubilair op de markt is replica. Veel "jade" is ofwel gewoon glas, of een lage kwaliteit steen met een groen laagje vernis erop; soms is het zelfs gewoon plastiek. Vele "stenen beeldhouwwerkjes" zijn gewoon gegoten glas. De "samuraizwaarden" zijn ofwel inferieure wapens die in Wereldoorlog II massaal werden gemaakt door het Japans leger, of anders gewoon Chinese kopieën. Voor de juiste prijs kunnen dit best wel leuke spullen zijn. Maar in geen geval zijn deze de prijs waard van het equivalent van
De meeste '''cd's''' (muziek of software) en '''dvd's''' in China zijn illegale kopieën. Als het schijfje maar een euro kost en in een goedkope papieren verpakking zit is het met zekerheid namaak. Als het meer kost en in een betere verpakking zit kan het een legaal exemplaar zijn, maar dan nog is het moeilijk om zeker te zijn. De beste manier om namaak te vermijden is waarschijnlijk om naar grote boekhandels of shoppingcentra te gaan; meestal is daar een cd/dvd-afdeling, met prijzen rond twee tot vijf euro.
Regel 558:
*'''Kunst''': het kunstwereldje in China valt uiteen in twee strikt gescheiden groepen. Enerzijds zijn er de traditionele conservatoria, die zich specialiseren in de "klassieke" schilderkunst (vogels en bloemen, landschap met stenen en rivier, kalligrafie), met een conservatieve benadering die resulteert in schilderijtjes zoals iedereen die van China verwacht. Anderzijds is er ook een modernere kunststroming in opkomst, met olieverfschilderijen, fotografie en beeldhouwkunst, wat nog weinig te maken heeft met het oude werk. Beide "stromingen" zijn het bestuderen waard, en beide produceren werk dat kan variëren van wonderbaarlijk tot lachwekkend. Het epicentrum voor de moderne groep is zonder twijfel Beijing, waar het Da Shan Zi-pakhuisdistrict (ook bekend als 798) het nieuwe knooppunt lijkt te worden voor galerijen, een beetje zoals het New Yorkse Soho dat was midden de jaren tachtig.
*'''Jade''': in China vind je tegenwoordig twee types jade: het eerste is bleekjes en bijna kleurloos en wordt gemaakt van allerlei gesteentes die in China worden ontmijnd. Het andere type is groen van kleur en wordt geïmporteerd uit [[Myanmar]] (Burma)
*'''Tapijt''': China is de bakermat van een verrassende diversiteit aan ambachtelijke tapijt tradities, zoals die uit Mongolië, Ningxia, Tibet, plus modernere types. Veel toeristen zijn op zoek naar zijden tapijten: deze zijn echter een vrij recent uitgevonden "traditie", met de meeste ontwerpen afkomstig uit het Midden-Oosten, eerder dan van Chinese origine. Het is wel zo dat het vakmanschap normaal prima is bij deze tapijten, maar dat er nogal wordt bespaard op de materialen, vooral dan de verven. Als het tapijt op een heldere plaats ligt kunnen de kleuren verdwijnen of veranderen. In China worden ook uitstekende wollen tapijten gemaakt. Tibetaans tapijt behoort tot het beste in termen van kwaliteit en constructie, maar op een paar uitzonderingen na geldt alweer dat het meeste "Tibetaans" tapijt helemaal niet uit Tibet afkomstig is. Net als bij jade koop je beter bij winkels die een reputatie hoog te houden hebben.
Regel 587:
* jiaozi, wat de Chinezen vertalen in "dumplings", gekookte ravioli-achtige zakjes gevuld met verschillende soorten groente, vlees en soms zeevruchten;
* baozi, gestoomde zakjes met een zoute, zoete of groenten-vulling;
* mantou, gestoomd brood van straatventers
* verse handgemaakte noedels; kijk rond voor een piepklein restaurantje met personeel in moslimkledij — een witte fez-achtige hoed voor mannen en hoofddoeken voor vrouwen;
* in Guandong en soms ook elders, dim sum. Rond elke toeristische trekpleister staat wel iemand dim sum te verkopen aan de toeristen uit Hong Kong.
Regel 605:
'''Rode wijn''' komt eveneens vaak voor en is normaal redelijk geprijsd, tot ¥20 bij de kruidenier, zo'n ¥100-150 in de betere gelegenheid. Als je evenwel Australische, Europese of Californische wijn gewoon bent verwacht je best niet teveel van de Chinese wijnen, op hier of daar een uitzondering na. Nogal wat bars serveren de wijn met ijs, of soms zelfs met Sprite erdoorheen gemengd. Er zijn ook enkele witte wijnsoorten, sommige schuimend. De kwaliteit is iets hoger dan bij de rode wijnen.
Bemerk: het woord 酒 wordt dikwijls vertaald als "wijn" door Chinese drankhandelaren en Engelstaligen (zie hieronder). Als je werkelijk naar westerse wijn op zoek bent — gemaakt van druiven dus — vraag dan expliciet naar 葡萄酒 (putao jiu
'''Plaatselijke distilleerderijen''' produceren brandy en ''báijiǔ'' (白酒), een wit Chinees brouwsel. ''baijiu'' (letterlijk "white spirits") wordt dikwijls fout vertaald als "witte wijn", maar met een alcoholpercentage van 40 tot 60% is dit toch wel even andere koek. ''Maotai'' (茅台) is een bekend en relatief duur soort baijiu uit [[Guizhou]]. Baijiu wordt geserveerd in kleine glaasjes bij gelegenheden zoals een banket of festival. Op zo'n moment moet er getoast worden bij de vleet. Chinese brandy is z'n geld waard, het kost evenveel als wijn maar is normaal beter van smaak dan baijiu. De Chinezen zijn ook massaal wild van zogenaamd medische likeuren, waar dan allerlei exotische kruiden en onderdelen van dieren in verwerkt zijn — met helaas vooral een stevig effect op de prijs maar weinig effect op de smaak.
Regel 623:
Het ligt nogal voor de hand dat ze in China ook redelijk wat '''thee''' hebben (茶 ''chá''). Groene thee krijg je meestal gratis op restaurant, de meest voorkomende soorten zijnde '''buskruitthee''' (珠茶 ''zhūchá'', ''gunpowder tea'') — zo genoemd niet vanwege z'n smaak maar omwille van de bijeengepakte blaadjes waar mee gebrouwen wordt (deze thee heet iets lyrischer soms ook "parelthee") — '''jasmijnthee''' (茉莉茶 ''mòlichá'') naar de gelijknamige bloem, en verder nog half gefermenteerde '''oolong''' (烏龍 ''wūlóng''). Ontelbare andere soorten kun je echter vinden in gespecialiseerde theehuizen, gaande van bleke, delicate witte thee (白茶 ''báichá'') tot het sterk gefermenteerde, geurige ''pǔ'ěrchá'' (普洱茶); controleer even de prijs voor je de ober roept want de betere variëteiten tikken snel aan.
Enkele streken hebben hun eigen bekende soorten. [[Hangzhou]], nabij [[Shanghai]], is bekend voor de "Dragon Well" ofte "Drakenbron"
[[Mount Wuyi]] in [[Fujian]] schenkt de "Donkerrood Kleed"
Je kan ook thee kopen in een winkeltje. Als het een fatsoenlijke winkel is, kan je even zitten en je tijd nemen om meerdere variëteiten te proeven. "Ten Fu Tea" is een nationale keten, en in Beijing is "Wu Yu Tai" volgens de plaatselijke klandizie een aanrader.
Regel 636:
Verschillende koffieketens zijn aanwezig, waaronder Starbucks, UBC Coffee (Senda Kafei in het Chinees), Ming Tien Coffee Language (wat mogelijk "lounge" hoort te zijn?) en SPR. Deze ketens bieden zowel koffie als Chinees en Westers eten, meestal met fatsoenlijke airco en een aangenaam decor, weliswaar tegen de hogere prijs van ¥25 of meer per kopje koffie.
Er zijn ook heel wat kleinere onafhankelijke koffiewinkeltjes, of plaatselijke
Om in een noodgeval de ontwenningssyndromen weg te werken kan je ook naar een Westerse fastfoodketen gaan (KFC, McDonalds, enzovoort) voor een goedkope ¥6-koffie. Of anders kan je in bijna elke supermarket koude koffie kopen in blik, of zakjes oplos-Nescafé waar al meteen melkpoeder en suiker ingemengd zit — enkel nog warm water toevoegen en klaar.
Regel 657:
Je hebt meerdere mogelijkheden om in China voor weinig geld onderdak te vinden — herbergen, ''dorms'', ''zhusu'' en massagesalons.
*'''Herbergen''' zijn de meeste comfortabele van de
* Een andere mogelijkheid is een '''dorm room''' ofte een (grote) gedeelde kamer annex ruimte, hetzij in een hotel, op een universiteitscampus, of gewoon nabij eerder landelijk gelegen toeristische attracties. Zo'n gedeelde kamer is een beetje een loterij. De ene verhaalt van een vlekkeloos verblijf met soms ware buitenkansjes qua prijs, de andere vertelt over slapeloze nachten door feestjes van zatte zakenlui een meter van z'n bed. De faciliteiten zijn gedeeld en zijn vaak even wennen, zeker als je niet wild bent van hurken boven een gat in de grond, of letterlijk een koude douche. Soms heb je nu echter eenmaal niet zo veel keus; zeker op de top van China's heilige bergen is zo'n dormitory de enige keuze die je hebt met een beperkt budget.
Regel 665:
* Na een massage kan je in de meeste salons en sauna's een tukje doen, in sommige gevallen kan je zelfs de hele nacht doorbrengen. Kijk onder "Doen" voor meer details.
===
Ook nog zeer redelijk van prijs zijn de '''
===Gemiddeld===
Als je een kamer zoekt die nog steeds betaalbaar is, maar wat properder en comfortabeler, dan kan je bij de '''
* '''JJ Inn''' (锦江之星) [http://www.jj-inn.com/Default.aspx]
* '''Rujia Home Inn''' (如家快捷酒店) [http://www.homeinns.com]
Regel 754:
'''Je moet een Z (werk)-visum hebben.''' Het is '''illegaal''' om zonder aan de slag te gaan. Voor dat visum heb je dan weer een ''Foreign Expert's Certificate'' nodig van een of ander ministerie. Een universiteit of andere publieke instelling kan die normaal vrij makkelijk krijgen voor hun personeel, maar voor een private school ligt het moeilijker. Vooraleer ze eender wat kunnen aanvragen moet ze namelijk eerst officieel erkend worden, en dat vereist dan weer enkele maanden geduld en een bom geld. Geen probleem voor grote scholen die al enige tijd meedraaien, maar voor veel kleinere schooltjes is het gedoe te omslachtig — en dus zijn al hun leerkrachten illegaal aan de slag. Soms wordt hierover gelogen.
Hiernaast is er een ook nog een systeem dat veel privéscholen gebruiken om leerkrachten met een gewoon toeristenvisum in het land te krijgen. Via hun connecties met een welwillende lokale overheid wordt dat visum dan ter plekke omgetoverd in een ''single-entry resident''-werkvisum. Dit is uiteraard de
==Veiligheid==
Regel 804:
Een fatsoenlijk toilet vind je nabij de grote toeristische attracties (bv. De Verboden Stad), in internationale hotels, en de shoppingcentra van de betere prijsklasse. De openbare toiletten in restaurants en hotels kunnen nauwelijks door de beugel, maar die in de hotelkamer zelf zijn normaal erg proper.
Hou er ook rekening mee dat een toilet om op te zitten, zoals we die in het westen gewoon zijn, in China nog een zeldzaamheid is op publieke plaatsen. Normaal vind je er wel een op de hotelkamer, maar in streken waar westerlingen een minderheid zijn kan het gebeuren dat je het moet stellen met een
Voor restaurants gelden geen (gecontroleerde) gezondheidsvoorschriften. Elk restaurant maakt warm eten klaar nadat je bestelt; zelfs het kleinste restaurant werkt op deze manier, in plaats van gerechten weer op te warmen. Er volgen dan ook zelden gezondheidsproblemen. De meeste grote steden hebben ook fastfoodketens, waar de hygiëne normaal prima is.
Regel 812:
Een eigenaardige kronkel is wel dat Chinezen niet gerust zijn in al te propere badkuipen. De meeste huizen hebben een bad of douche van plastic; in hotels met een ligbad vind je op de kamer meestal ook een plastic hoes om in het bad te leggen.
In delen van Zuid-China komen muggen voor die [[malaria]] doorgeven. Als die streek op je agenda staat, neem dan contact op met huisarts, GGD of
* '''België'''
Regel 822:
Medicijnen kun je over het algemeen zonder voorschrift krijgen bij de apotheker. Je kan vragen om de instructies van de arts die bij het doosje horen in te kijken. Westerse medicijnen heten ''xīyào'' (西药).
Wees zeker dat naalden voor injecties, acupunctuur of andere procedures die in je huid boren, nieuw en ongebruikt zijn. In nogal wat delen van China vindt men het acceptabel om naalden te hergebruiken, weliswaar na een soort poging om ze te steriliseren. In het ziekenhuis moet je meekijken op het moment dat de naalden worden bovengehaald. Weiger de behandeling tenzij je zelf hebt gezien dat het om nieuwe naalden gaat. Bovendien, als je in China acupunctuur wil ondergaan neem je best je eigen naalden mee (die je ter plekke kan kopen, of in [[Hong Kong]]), aangezien de
Pas sinds 2001 geeft China officieel toe dat er zoiets bestaat als een AIDS/HIV-epidemie. Onlangs nog heeft de Chinese president Hu Jintao beloofd de verspreiding van AIDS/HIV in China aan te pakken. Volgens de Verenigde Naties [http://www.unaids.org/nationalresponse/result.asp?action=overall&country=573] "ondergaat China momenteel een van de snelst uitbreidende HIV-epidemieën in de wereld. Sinds 1998 is het aantal bekende gevallen gestegen met 30% per jaar. Tegen 2010 kan China tot 10 miljoen infecties en 260.000 wezen tellen als niks wordt ondernomen."
Een minder vaak gehoord advies: was je handen geregeld met zeep, of beter hou ontsmettende
==Respect==
Regel 832:
Een fooi geven is niet nodig, ook al omdat sommige Chinezen dit geen stijl vinden hebben, maar heel af en toe kan het gepast zijn — bijvoorbeeld als de portier speciaal voor jou de deur moet openen op een laat uur (in dit geval zou ¥1 ruim volstaan). Uitzonderingen hierop zijn de duurdere zaken waar men iets voor je regelt.
De taxichauffeur verwacht geen fooi, met uitzondering van zwaar toeristische streken zoals Beijing waar de chauffeur niet alleen een extraatje verwacht, maar er desnoods ook gewoon om vraagt. Soms wordt er een vaste "
Ook de obers in kleine restaurantjes verwachten geen fooi. Ze zouden wellicht geen idee hebben wat er aan de hand is als je met honderd kuai betaalt en zegt "laat maar zitten". Laat enkele munten achter als je vertrekt, en het zou goed kunnen dat de ober je achterna holt om je "vergeten" geld te retourneren.
Regel 868:
Sommige betere cafés, waar je sowieso al iets meer betaalt dan normaal, bieden gratis draadloos internet aan — denk daarbij aan een Starbucks, Italy cafe, het Feeling4Seasons Cafe in Chengdu, het Padan-café in Shanghai, etc. In het toeristische Yangshuo staat er soms zelfs een hele pc klaar.
Kijk wel een beetje uit waar je de verbinding voor gebruikt. Noch publieke pc's noch de verbinding zelf zijn beveiligd, en je gaat er best van uit dat alles wat je intikt door anderen gezien kan worden. Voor een e-mailtje lukt het wel, maar ga niet zitten
Als je met je eigen pc op het internet wil, moet je wel rekenen dat vele plaatsen (vooral universiteiten) eisen dat je Microsoft Internet Explorer hebt staan, eventueel nog extra (censuur?-) software erbovenop, en/of ook nog eens hun certificaten binnenhaalt. Als je met een Mac- of Linux-configuratie werkt, kan je een browser zoals Opera overwegen, die optioneel beweert dat hij zogenaamd Explorer is.
Regel 895:
===Fax===
Een fax (传真 ''chuanzhen'') versturen naar het buitenland lukt in grote hotels normaal wel vanaf een dozijn renminbi. Faxen naar een nummer binnen China kan je zo goed als overal, ga gewoon op zoek naar de alomtegenwoordige
===Bellen===
Regel 903:
====Een gsm kopen====
Gsm's zijn overal en de ontvangst is dan ook zoals het hoort. Als je langer dan enkele weken in China verblijft kan je overwegen om je een gsm aan te schaffen. De prijzen gaan vanaf zo'n ¥400. Als je rondreist moet je wel een exemplaar plus
Je kan een abonnement nemen, maar kaarten met daarop een bepaalde belwaarde wordt even vaak gebruikt. Je koopt gewoon in een winkeltje een
Met zo'n gsm kan je niet naar het buitenland bellen. Hiervoor moet je even langsgaan bij een kantoor van China Mobile of China Unicom en vragen dat ze dit aanzetten. Dat kost je mogelijk een waarborg. Ook voor internationale gesprekken kan je met een
Het Chinese gsm-systeem draait op 900 MHz, en dus hebben de meeste mobieltjes die frequentie. Dat is ook de frequentie in Europa,
* Panasonic heeft een aantal modellen met drie frequenties (900/1800/1900).
* Idem voor Nokia, bijvoorbeeld de 6310i [http://europe.nokia.com/nokia/0,1522,,00.html?orig=/phones/6310i/].
Regel 915:
Je kan dit allemaal zonder problemen kopen in China, maar de prijzen liggen iets lager in Hong Kong (Hong Kong heeft ten andere zowel 900 als 1800 MHz in plaats van het exclusieve 900Mhz in China zelf).
In het westen hangt een gsm soms "vast" aan de provider bij wie je het pakket hebt gekocht, maar in China is dit nooit het geval; schuif er om het even wiens
Omgekeerd wil dit ook zeggen dat als je al een gsm hebt die met de Chinese frequentie werkt (normaal wel het geval dus voor ons Europeanen), je ook gewoon een
====
Het internationale oproepnummer voor China is '''86'''. Voor een gesprek binnen het land gelden de volgende systemen:
* In grote steden met nummers van acht cijfers wordt een
* Regulier gsm-gebruik werkt zonder
* Sommige mobiele telefoons (小灵通 ''xiǎo língtōng'') werken enkel in een welbepaalde stad. Deze hebben dan ook een telefoonnummer dat identiek is qua vorm met de normale nummers voor vaste lijnen in die stad. Zowel in aankoop als gebruik is dit de goedkoopste optie, maar echt geschikt voor een reiziger is het meestal niet. De gebruikte technologie is noch GSM noch CDMA, maar eigenlijk gewoon een soort opgefokte draadloze telefoon genaamd PHS.
|