Nationaal park Tortuguero: verschil tussen versies

 

'''Nationaal park Tortuguero''' is een van de populairste parken van Costa Rica. Het ligt in de provincie [[Limón]] aan de noordoostelijke Atlantische kust ongeveer 80 kilometer ten noorden van de Caribische stad Limon. Het park is opgericht in 1975 en heeft een oppervlakte van 77.032 hectare waarvan 52.000 hectare in de oceaan. Het biedt bescherming aan zeeschildpadden die hier van juli tot oktober hun eieren komen leggen.

 

==Info==

 

===Geschiedenis===

 

===Flora en fauna===

In Tortuguero zijn ongeveer 400 boomsoorten en 2000 plantensoorten. De grootste en oudste bomen zijn de amandelbomen (Dipteryx panamensis). Het hout van deze bomen is zo hard dat termieten het niet eten en het is zwaarder dan water. De amandelboom is een belangrijke voedselbron. In deze bomen nestelen de zeldzame buffon aras (Ara ambigua), waarvan hier nog ongeveer 30 broedparen zijn. De oevervegetatie wordt gedomineerd door vijgen, mimosa, peulvruchten van de vlinderbloemenfamilie (Leguminosae, Pterocarpus officinalis, Prioria copaiifera) en Raphia palmen. Veel lianen hangen als gordijnen langs de oevers, zoals van de fluweelbonen (Mucuna Pruriens).

Ongeveer de helft van alle voorkomende vogelsoorten in Costa Rica (350) komt hier voor. Ook de jaguar, poema, ocelot, tapir, zeekoei, pekari.... en vele andere zoogdieren, met inbegrip van talrijke soorten vleermuizen, possums, reptielen, amfibieën en ongewervelde dieren, komen in dit gebied voor. In Tortuguero komen drie bijzondere aapsoorten voor: de mantelbrulaap, de witschouderkapucijnaap en de Midden-Amerikaanse spinaap. De laatste wordt het meest met uitsterven bedreigd en komt hier voor omdat hij zijn voedsel haalt uit bos met een grote diversiteit aan planten. Andere zoogdieren, zoals bijvoorbeeld neusbeertjes, luiaards en wasberen worden meer in jong secundair bos waargenomen dan hier, omdat in Tortuguero het bos zeer dicht is en ze hier meer natuurlijke vijanden hebben.<br>

Er zijn 7 soorten zeeschildpadden waarvan er 5 naar Costa Rica komen en 4 naar Tortuguero om hun eieren te leggen. Alle soorten worden met uitsterven bedreigd. Enkele duizenden groene schildpadden (Chelonia mydas) komen van juni tot oktober om hun eieren te leggen. Het vrouwtje legt gemiddelde 110 eieren die een broedtijd hebben van 2 maanden. De weinige die overleven keren na 25 tot 50 jaar terug naar Tortuguero.

De lederschildpad (Dermochelys coriacea), die meer dan 2 meter groot kan worden, komt tussen februari en juni. Hij verschilt niet alleen in omvang van de andere zeeschildpadden, maar ook door de minder harde schaal, die uit kleine botsplinters bestaat en bedekt is met een stof die aan leer doet denken. De lederschildpad is een diepzeeduiker en eet kwallen. Plastic zakken zijn hun ondergang, omdat ze die verwarren met kwallen. Ongeveer 100 vrouwtjes komen naar Tortuguero. Andere belangrijke broedgebieden zijn Playa Grande (Stille Oceaan) en Manzanillo (Caribisch gebied) in Costa Rica.

 

==Arriveren==

Er zijn geen landwegen naar Tortuguero. Het gebied is enkel per boot of per vliegtuig bereikbaar.

 

 

==Doen==

*Kanotocht: Je kan zelf met een kano door de kanalen peddelen. Beter is het om dit met een gids te doen omdat die precies weet waar dieren zich ophouden. Probeer dit met zo weinig mogelijk mensen te doen en ga niet mee in een grote gemotoriseerde boot. Met een kano door een dichtbegroeid kanaal glijden heeft iets magisch. Met een gids zul je gegarandeerd wilde dieren zien.

*Wandelen: Hier krijg je een andere kijk op het woud. Ook hier geldt: met een gids zie je meer. Je zult attent gemaakt worden op kikkers, spinnen en vele andere vreemdsoortige insecten.