Sondrio (stad): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→Per auto: Bewerk sectie Labels: Visuele tekstverwerker Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website |
→Bekijken: Bewerk sectie |
||
Regel 158:
== Bekijken ==
{{See|name=Kasteel van Masegra|email=cast@comune.sondrio.it|address=Via De Capitani Masegra|phone=+39 333 6177209|lastedit={{2021-07-07}}|content=Castel Masegra verrijst in Sondrio in een dominante positie, bij de ingang van de Valmalenco. Het is de enige van de drie stadskastelen die de ontmanteling van alle vestingwerken van Valtellina die in 1639 door de Graubünden waren besteld, heeft overleefd; dit komt doordat het destijds de residentie was van de machtige Graubündense familie Salis. Het kasteel heeft een middeleeuwse fundering, die vandaag de dag nog steeds wordt getuigd door de twee torens die zich in het noordoosten en noordwesten bevinden. In die tijd was het voornamelijk militair en de ingang was vanuit het westen, via een smal pad dat omhoog liep vanaf de lange Mallero. Door de eeuwen heen heeft het talloze veranderingen ondergaan om het aan te passen aan de verschillende dominante functies waarvoor het werd gebruikt. Tijdens de late middeleeuwen werd het de residentie van de families van de Capitani, of Capitanei, en later Beccaria. In de renaissanceperiode kreeg het kasteel voornamelijk een woonfunctie: dit blijkt uit enkele externe architectonische elementen, zoals de loggia en, aan de zuidkant, de toren die als duiventil werd gebruikt, maar ook door een waardevolle kamer met fresco's en een paraplugewelf . Met de komst van de Graubünden werd het de thuisbasis van de familie Salis die het als woning, maar vooral als wijnpakhuis gebruikte. De huidige ingang aan de oostzijde stamt uit deze periode en geeft toegang tot het kasteel met karren. Met de teruggave van de Valtellina aan het hertogdom Milaan kwam het kasteel in het bezit van de familie Guicciardi, die het schonk aan het staatseigendom. Het werd vervolgens tot in de jaren tachtig gebruikt als kazerne en later als hoofdkwartier van het militaire district. Het Historisch Museum van het kasteel van Masegra is geopend in de oude stallen en illustreert de drie eeuwen van de overheersing van de Graubünden in Valtellina (1512-1797). Het Historisch Museum van het kasteel van Masegra, gewijd aan de drie eeuwen van overheersing van de Graubünden over de Valtellina (1513-1797), bevindt zich in Sondrio in Castel Masegra, dat de stad van bovenaf domineert, en bevindt zich in het oostelijke gebouw van het kasteel aan de oude stallen. Het bestaat momenteel uit slechts drie kamers die symbolisch enkele cruciale momenten uit deze historische periode herinneren. In de inkomhal zijn er tegenover elkaar enkele adellijke wapenschilden van adellijke families van de twee gebieden. Er is ook een deel van een groter wapen van de Drie Liga's, in tweeën gebroken en vervolgens gebruikt als hergebruiksmateriaal met de functie van een mangat. De tweede zaal is gewijd aan de moeilijkste periode van deze drie eeuwen, namelijk de eerste helft van de zeventiende eeuw, toen de Valtellina het toneel was van het heilige slachthuis, de passage van de Lanzichenecchi en de Dertigjarige Oorlog en ook doorging voor twintig jaar (1620-1639) onder Spaanse heerschappij, weer bij het hertogdom Milaan. Hier is een merkwaardig Duits glas, verbrijzeld en vervolgens herbouwd, met de belangrijkste economische activiteiten van de vallei, een wapen van het fort van Fuentes, gebouwd door de Spanjaarden aan de monding van de Valtellina, enkele kruisen en hellebaarden op begraafplaatsen, om te symboliseren de pest, het heilige slachthuis en de activiteit van huurling, een beroep dat door veel bergbeklimmers van de Graubünden wordt uitgeoefend. In de laatste kamer zie je een hoofd van St. Jan van Nepomuk, beschermer van de bruggen, en de pilaar van de sedan, waar criminelen in deze periode aan verbonden waren. Het project "Masegra-kasteel en Salis-paleizen - een cultureel circuit van het Rhätische Alpengebied", gepromoot door de gemeente Sondrio en de regio Bregaglia, heeft tot doel de culturele betrekkingen tussen de twee gebieden aan te moedigen en het bewustzijn van de geschiedenis en het artistieke erfgoed van Valtellina en Graubünden.}}
De gehuchten: Sondrio, evenals het stedelijk gebied van de vallei, bestaat ook uit de kleine en karakteristieke steden Arquino, Mossini-Sant'Anna, Ponchiera, Triangia en Triasso. Deze gehuchten zijn de erfenis van de oudste nederzettingen die halverwege de kust ontstonden aan de eenzame kant, beschut tegen de frequente overstromingen van de rivieren Mallero en Adda. Het is nog steeds mogelijk om ze te bewonderen aan de terrasvormige kant van de Rhätische Alpen, rond de stad, dankzij een reeks van talrijke goed gemarkeerde fiets- en voetgangersroutes. Deze nederzettingen hebben hun oorspronkelijke uiterlijk gedeeltelijk onveranderd behouden met stenen landelijke huizen, houten balkons, wasplaatsen, fonteinen, oude votiefkapellen, fresco's van populaire heilige kunst, kerken. Als je door hun oude straten loopt, adem je een suggestieve sfeer uit die ons terugvoert door de eeuwen heen en vanuit hun bevoorrechte positie kun je adembenemende uitzichten bewonderen, zoals de Cassandre-kloof aan de Mallero-stroom of het Adamello da Triangia-massief.▼
{{See|name=Piazza Campello|address=Piazza Campello|lastedit={{2021-07-07}}|content=Piazza Campello is de plaats waar de religieuze en politieke functies van de stad waren geconcentreerd. De collegiale kerk van de heiligen Gervasio en Protasio, beschermheren van de stad, is de belangrijkste kerk van Sondrio.
Van middeleeuwse oorsprong, werd het beïnvloed door talrijke veranderingen, tot de uitbreiding van de vroege achttiende eeuw die bijna alle sporen van de reeds bestaande structuur wist.
Het huidige gebouw, stilistisch ongelijk, is het resultaat van drie verschillende ingrepen, waarbij het schip, barok, ontworpen door Pietro Ligari (1727-1739), de pastorie en de gevel, respectievelijk herbouwd volgens neoklassieke canons door Pietro Taglioretti (1797) betrokken waren. en Giuseppe Sertoli (1838). Opmerkelijk zijn binnenin belangrijke schilderijen en fresco's van Pietro Ligari, Antonio Caimi, Giovanni Gavazzeni en de zes zijaltaren ontworpen door Ligari.
Zelfs de bouw van de achttiende-eeuwse klokkentoren was geen unitaire onderneming: een eerste, ambitieus project was te wijten aan Ligari, maar economische moeilijkheden dwongen de gemeenschap om het te verkleinen. De klokkentoren werd gebouwd door Giacomo Cometti uit Ticino en later door architect Pietro Solari. Aan de westkant van het plein staat Palazzo Pretorio, zetel van de regering van Graubünden sinds het midden van de zestiende eeuw en van de gemeente Sondrio sinds 1861. In de jaren 1915-17 werd het grondig gerenoveerd, in de huidige vorm, door de Como ingenieur Antonio Giussani, die het iconografische apparaat van de plaatselijke renaissancepaleizen hervatte.
Twee belangrijke hedendaagse sculpturen zijn ook van bijzonder belang: de "Colonna dell'Adda" (1962) van Mario Negri en het "Monument voor het Verzet" (1968) van Livio Benetti.}}
▲{{See|name=De gehuchten
== Doen ==
| |||