Meetjesland: verschil tussen versies

“Dus blijft alleen nog de eerste voor de hand liggende verklaring over”, aldus Paul Van De Woestijne. “Een meetje is een oude vrouw, een grootmoeder. Het woord is vandaag de dag in die betekenis nog springlevend. Pastoor Tanghe schrijft in 1839 dat de stukken lijnwaad die in onze streek geweven worden, door heel Vlaanderen bekend zijn en op de Gentse markt de ‘meetjeslanders’ genoemd worden.” In de 17de en 18de eeuw kende het Meetjeslandse platteland, vooral in het zogenaamde Houtland, een enorme lijnwaadproductie. Gent was in de 18de eeuw één van de belangrijkste lijnwaadmarkten van Vlaanderen. Meer dan 60% van de totale lijnwaadinvoer gebeurde langs de Noordwestelijke stadspoorten. In Waarschoot waren 821 wevers actief, in Lovendegem 800, in Evergem 651 en in SledingeSleidinge 724. Er waren minstens vier spinsters nodig om één wever aan het werk te houden. Moeders, jonge meisjes en oude ‘meetjes’ moesten spinnen om de productie op peil te houden. Dat spinnen kon bij mooi weer buiten gebeuren. Meetjes die aan hun deur zitten te spinnen, vallen op. Dat moet ook Constant Duvilliers van de ‘Almanak van het Meetjesland’ opgemerkt hebben.” De verklaring van de naam Meetjesland wijst dus duidelijk op de band van de streek met textiel.