(WT-nl) Snabel
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Links (Import from wikitravel.org/nl) |
k →Bestemmingen in de buurt: (Import from wikitravel.org/nl) |
||
Regel 29:
[[Wikipedia:]]
-->
Het '''Marais Poitevin''', ook wel '''la Venise Verte''' (''Groen Venetië''), is een natuurgebied in het grensgebied van de [[Vendée]], [[Deux-Sèvres]] en de [[Charente-Maritime]] in [[Frankrijk]], ten westen van [[Niort]] in de regio [[Poitou-Charente]]. Het is een overblijfsel van de vroegere Golf van [[Poitou]], waarvan delen ingepolderd werden. Het gebied heeft een oppervlakte van 970 km
Vierduizend kilometer: dat is de totale lengte van de wirwar van waterwegen in het Marais Poitevin. Dit dichte labyrint van water en planten is het op één na grootste vochtige gebied van [[Frankrijk]] (na de [[Camargue]]). Duik onder in deze mysterieuze amfibiewereld, laat uw bootje glijden over kanalen vol eendenkroos, fiets of wandel langs vochtige weiden die omzoomd zijn door populieren of wilgen. U zult versteld staan over het enorme contrast tussen deze wemelende doolhof en de uitgestrekte vlakten van het drooggelegde moeras, het Marais Desséché, dat grenst aan de zee.
==Ontstaan==
Het moeras was oorspronkelijk een grote zeebaai, de Golf van [[Poitou]], vandaar ook het adjectief Poitevin. In deze zee van slib, die tot [[Niort]] reikte, lagen eilandjes van kalkrots met daarop stadjes als [[Champagné]], [[Elle]], [[Maillezais]], [[St-Michel-en-l'Herm]] en [[Marans]].<br>
Doordat de waterlopen, rivieren ([[Autise]], [[Lay]], [[Sèvre Niortaise]] en [[Vendée (rivier)|Vendée]]) en zeestromingen steeds meer slib aanvoerden, ontstond het moeras. Bewoners van dit gebied moesten iets organiseren om de aarde te kunnen bewerken of zich verplaatsen. Vandaar dat het moeras wordt doorsneden door dijken (''bots''); op de rug van deze dijken lopen wegen. De grootste kanalen (''contrebots'') stromen bij hoogwater over in vaarten (''achenaux''), die op hun beurt overlopen in greppels en vervolgens in sloten.<br>
De drooglegging van de Golf van Poitou begon in de 13e eeuw met het graven van het [[Canal des Cinq-Abbés]] (kanaal van de vijf abten) door lokale monniken om de noordelijke moerassen te draineren. Tijdens de 100-jarige oorlog vielen de werkzaamheden stil, maar zij werden hervat in opdracht van Hendrik IV, onder de leiding van een Hollandse ingenieur. Aan de rand van de [[Baie de l'Aguillon]] werden van de 16e tot de 19e eeuw polders op de zee veroverd.
==Tradities==
De moerasbewoners hadden lage, witgekalkte huizen, die gegroepeerd stonden op eilandjes of dijken, buiten de overstromingsgebieden. Vrijwel iedereen bezat daarnaast ook nog een (afgelegen) hut. De meeste huizen hadden aan het water een ''cale'', een soort miniatuurkreek waar de bootjes konden aanleggen. Boten waren namelijk het enige transportmiddel. Zij werden gemanoeuvreerd met een bootshaak (''pigouille'') of met een korte roeispaan (''pelle''). Jollen waren licht en slank, men ging ermee naar markt of mis en bracht er de kinderen mee naar school. Brede massieve vletten werden gebruikt voor het transport van oogst en vee.<br>
De bewoners leverden hun melk aan coöperaties die een befaamde boter produceerden; de wei werd gebruikt om varkens te mesten. Er werd ook gevist op harder, rivierbaars, karper, voorn en rivierkreeft. Rieten fuiken (''bourgnons'') werden gemaakt om paling te vangen. Tijdens de winter werd ook op waterwild (eend, plevier, watersnip) gejaagd.
==Informatie==
| |||