Frankfurt am Main: verschil tussen versies

Aan het begin van de 19e eeuw had Frankfurt een inwonertal van 35.000 en werd een begin gemaakt met de sloop van de vestingwerken. Nadat de stad in de Reichsdeputationshauptschluss van 1803 als een van de weinige rijkssteden zelfstandig, werd met het ineenstorten van het Heilige Roomse Rijk in 1806 alsnog een eind gemaakt aan de zelfstandigheid. Frankfurt werd toegekend aan Karl Theodor von Dalberg, prins-primaat van de Rijnbond, en in 1810 uitgebreid tot het groothertogdom Frankfurt. Von Dalberg zorgde op verschillende gebieden, zoals bestuur, recht en onderwijs, voor hervormingen. Na de nederlagen van Napoleon kwam er in 1813 een einde aan het bewind van Von Dalberg en werden veel van zijn hervormingen teruggedraaid.

 

 

Als gevolg van het Congres van Wenen trad de stad toe tot de nieuw gevormde Duitse Bond als Vrije Stad Frankfurt en als zetel van de Bondsdag. Na de Maartrevolutie van 1848 kwam in de Paulskirche te Frankfurt het Frankfurter Parlement bijeen. Het instituut mislukte, omdat koning Frederik Willem IV de hem aangeboden keizerskroon weigerde. In 1863 vond in de stad de Frankfurter Vorstendag plaats, een mislukte poging om de Duitse grondwet te hervormen.