Wandelroute E6 in Duitsland

Wandelroute E6 in Duitsland

E6 in Duitsland

Krusaa/Kupfermühle Flensburg Oeversee Schleswig Haddeby E1, Haithabu Fahrdorf Brekendorf Kochendorf Kochendorf Eckernförde Kiel NAAM WATER PLAATSNAAM PLAATSNAAM PLAATSNAAM PLAATSNAAM, E9 Lübeck Güster, E1, E9 PLAATSNAAM Elbe PLAATSNAAM Goslar, E11 PLAATSNAAM PLAATSNAAM PLAATSNAAM PLAATSNAAM PLAATSNAAM PLAATSNAAM PLAATSNAAM PLAATSNAAM, E3, E-B-Weg PLAATSNAAM PLAATSNAAM PLAATSNAAM, E3 Kappeln, Waldsassen, E6, Tsjechische variant PLAATSNAAM PLAATSNAAM Bayrisch Eisenstein, E6, Tsjechische variant PLAATSNAAM PLAATSNAAM PLAATSNAAM PLAATSNAAM Drielandenpunt Duitsland, Oostenrijk, Tsjechie

Het hier beschreven deel van de Europese wandelroute E6 ligt in Duitsland.

Voor een volledig overzicht van de E6, zie het artikel Wandelroute E6.

Met een lengte van meer dan 7000 km is de E6 een van de langste Europese wandelroutes die door de Europese Wandel-Vereniging worden beheerd. Ruim 1600 km daarvan liggen in Duitsland. Alleen in de deelstaat Sleeswijk-Holstein is het Duitse deel van de E6 goed gedocumenteerd. De rest zal hieronder uitvoerig worden beschreven.

Karakter

Het Duitse gedeelte van de E6 volgde ooit vrij nauwkeurig de oostgrens van West-Duitsland. Niet alleen liep en loopt de route door het oosten van het schiereiland Sleeswijk-Holstein, maar daarna volgde ze het IJzeren Gordijn tot aan het drielandenpunt van Duitsland (Beieren), Oostenrijk en Tsjechië. Her en der boden uitzichtpunten en -torens de mogelijkheid naar het andere Duitsland te kijken, waarbij men dan vooral de prikkeldraadversperringen, wachttorens, manschappen en vechthonden van de Oost-Duitse Volkspolizei zag en er de tussenliggende mijnenvelden bij raadde. Deze politieke lading heeft de E6 sinds de "Wende" in 1989 niet meer. Het is waarschijnlijk onnodig te zeggen dat er op de genoemde uitzichtpunten niets bijzonders meer te zien is. Wie nog iets van de sfeer van vroeger wil proeven, zal naar de vele kleine musea langs de grens moeten gaan. Die liggen echter doorgaans op voormalig DDR-gebied en worden dus door de E6 niet aangedaan.

Wat is gebleven is een route die door de dun bevolkte gebieden van een industriestaat gaat. En zoals gebruikelijk zijn dat gebieden met een uitbundige, soms zeldzame, natuur. Dat geldt voor de grillige heuvels bij Sleeswijk, de kust voorbij Eckernförde, de oversteek door de Harz en de eenzame bostrajecten in de Rhön en het Beierse Woud. En het geldt niet minder voor de vele politieke experimenten die het gebied ten oosten van Hitzacker hebben getroffen, van de eerste ondergrondse opslagplaats voor nucleair afval tot pogingen gestalte te geven aan een alternatieve maatschappij waarin groen beleid (duurzaam en kleinschalig samenleven) de maatstaf is. Dat er daarnaast ook nog eeuwenoud cultuurgoed aan de route staat, variërend van de Vikingstad Haithabu via de Hanzestad Lübeck tot de keizerstad Goslar maakt de E6 des te aantrekkelijker. En voor wie de moderne samenleving niet helemaal uit het oog wil verliezen, zijn er nog de autostad Wolfsburg en de Aussiedlerstad Marktredwitz. Aussiedler zijn de Duits sprekende mensen die in 1945 en 1946 uit Tsjechië zijn verjaagd; langs de E6 is te zien hoe de verzoening tussen Duitsers en Tsjechen successen boekt.

Voorbereiding

Het lopen van een lange-afstandwandelroute is niet iets om onvoorbereid aan te beginnen. Wie dagen achtereen gaat lopen om honderden kilometers af te leggen, moet tevoren een goede fysieke conditie opbouwen, kunnen kaartlezen en met een kompas omgaan, en zich hebben ingesteld op tegenvallers. Ook in Duitsland kan het regenen en koud zijn. Cafés, restaurants en hotels of pensions zijn niet altijd open en ook niet altijd goedkoop en ze liggen ook niet altijd aan de route. Wie geen kampeeruitrusting meeneemt, doet er goed aan tevoren thuis zorgvuldig uit te vogelen waar hij of zij zal overnachten en zo nodig een bed te reserveren. Soms zal het desondanks nodig zijn een bus, trein of taxi te nemen naar een nabij gelegen grotere plaats. Kaarten zijn bij de voorbereiding onmisbaar, met name gedetailleerde topografische kaarten op een schaal van 1:50.000, zoals de uitgaven van "'Kompass"' en diverse lokale of regionale uitgaven. Hoewel de route is ingetekend in de atlassen van Duitsland 1:200.000 van "'Falk"' en "'ADAC"', is de markering veelal te onvolledig om daarmee de weg te kunnen vinden. Dat geldt ook voor de reeks "'Freizeitkarte"' van Allianz, ondanks de schaal van 1:100.000. Met behulp van goede detailkaarten en wat zelfkennis kun je een plan maken dat bestaat uit dagetappes van de ene slaapgelegenheid naar het volgende logies, rustdagen in plaatsen waar je graag een dag wat anders doet dan lopen, en natuurlijk een handige heen- en terugreis.

Uiteraard is het mogelijk niet de gehele route aan een stuk te lopen, maar telkens een week of wat, of zelfs maar een dag of wat, op stap te gaan. Bovendien is het, althans voor grote delen van de Duitse E6 en afhankelijk van je actieradius op een dag, mogelijk om de route met alleen een dagrugzakje af te leggen. Je neemt dan je intrek in een centraal gelegen plaats en loopt vandaaruit een aantal dagetappes waarna je 's avonds telkens met het openbaar vervoer terugkeert naar je slaapadres.

Veiligheid

Een teek is kleiner dan de kop van een lucifer

De E6 is een erg veilige wandelroute. Het grootste gevaar schuilt in een bijna onzichtbaar klein diertje: de teek. Teken kunnen (in wisselende mate; in sommige streken is bijna 100 % van de teken besmet) dragers zijn van twee levensgevaarlijke parasieten. In het hele gebied van de E6 komt de ziekte van Lyme voor, die door tekenbeten wordt verspreid. Tegen deze ziekte kan men zich niet vaccineren, maar men moet zich elke avond (laten) controleren op de aanwezigheid van teken. Is men eenmaal besmet, dan is een kuur met antibiotica noodzakelijk. De andere tekenparasiet komt vanaf de Harz tot in Oostenrijk voor en veroorzaakt de ziekte FSME, een vorm van hersenvliesontsteking. Deze ziekte kan niet met medicijnen bestreden worden; daarom dient men zich voor de reis met een drietal injecties te vaccineren.

Bij extreme weersomstandigheden, zoals ijzel, hevige storm en gevaar van overstroming, dient men de bossen in het algemeen, en de bergachtige delen van de route in het bijzonder, te mijden. In de Harz en het Beierse Woud komen langere trajecten zonder voorzieningen voor, waarvoor je over voldoende conditie moet beschikken. Andere gevaren langs de route zijn gering: wilde zwijnen en ander groot wild zijn in de regel schuw, evenals slangen. Rabies (hondsdolheid) komt voor onder in het bos levende dieren, maar is zeldzaam. Er zijn geen indicaties van hoge criminaliteit langs de E6.

Naar de start

Flensburg is eenvoudig te bereiken per trein, in de regel met een overstap in Hamburg. Eventueel kun je vanaf Amsterdam of Brussel vliegen naar Hamburg, maar veel tijdwinst levert dit niet op, wel veel milieuvervuiling. Reizigers uit Suriname, de Antillen en Zuid-Afrika nemen het best een vlucht naar Berlijn of Frankfurt am Main en daarna een rechtstreekse trein naar Flensburg, of naar Hamburg met overstap naar Flensburg. In Flensburg zijn vele hostels, pensions, kamers bij particulieren, apartementen ("FeWo's") en hotels. Wil je de eerste vier tot zes etappes met alleen een dagrugzakje lopen, dan neem je je intrek best in Sleeswijk.

Naar de voormalige grenspost Kupfermühle, waar de E6 Duitsland binnenkomt, neem je vanaf het station of het busstation van Flensburg een stadsbus van lijn 1 (rijdt overdag elke 20 à 30 minuten). Uitstappen bij de eindhalte "Krusaa", net over de Deense grens. Over het fietspad langs de (grote) weg waarover je bent aan komen rijden, teruglopend bereik je na 100 meter de Deens/Duitse grens (alleen aangegeven met een onopvallend verkeersbord) en dus het beginpunt van het Duitse deel van de E6. Bij de eerstvolgende bushalte de weg oversteken naar een brede trap met in het midden een roltrap. Bovenaan deze trap staat Best Western Hotel des Nordens en begint de markering van de E6 in Duitsland, namelijk een schuin kruis, x (in het Duits wordt dit een Andreaskreuz genoemd). N.B.: Omdat Denemarken en Duitsland beiden tot de Europese Unie en het Schengen-gebied behoren, vinden aan deze grensovergang geen controles meer plaats. De douane- en grenspolitiegebouwen zijn afgebroken. Wat rest zijn brede grasvlakten en overbodige parkeerplaatsen.

Wil je de E6 in de andere richting lopen, dan kun je per trein tot Passau reizen. Tot München kun je desgewenst vliegen; vandaar rijden rechtstreekse treinen naar Passau. Daarna ben je op streekbussen aangewezen. De laatste kilometers zul je moeten lopen.

Route in Sleeswijk-Holstein

In Sleeswijk-Holstein loopt de E6 grotendeels samen met de Europese wandelroute E1. Voor de eerste 400 km is het gidsje "Europäischer Fernwanderweg E1" van Arthur Krause (uitgave Kompass (2007), ISBN 978-3-85491-707-6) daarom een handige routebeschrijving in het Duits. Het beschrijft redelijk nauwkeurig hoe je moet lopen en geeft een voorbeeld van een indeling in dagetappes. Omdat het boekje de E1 beschrijft, is het na Güster niet meer van belang voor de E6, want daar gaan de beide routes uit elkaar. Van wezenlijk belang is het om goede topografische kaarten waarop de E1 en E6 zijn ingetekend, want de markering laat te wensen over (vooral als je de route van zuid naar noord volgt). Over de markering valt bovendien op te merken dat ze beurtelings een wit kruis op zwarte achtergrond, dan weer een zwart kruis op witte achtergrond (of op een boom of paal) is, terwijl de gebruikte stickers vaak zo verbleekt zijn, dat niet meer is vast te stellen of ze wit-op-zwart of zwart-op-wit zijn. Gelukkig lopen over delen van de route pilgrimswegen mee, zodat je vaak houvast hebt aan gele schelpen op blauwe achtergrond of twee gestileerde voeten op witte achtergrond met de tweetalige tekst "Pilgerweg Pilgrimsruten". Van de grenspost Kupfermühle tot het dorpje Lottorf voorbij Sleeswijk is dit de Via Jutlandica of Ochsenweg. Voor deze route bestaat het gidsje "Der Jakobsweg von Flensburg nach Glückstadt/Elbe" van Karl-Josef Schäfer (uitgave Books on Demand GmbH (2008), ISBN 978-3-8334-9129-0), dat dus voor de eerste zestig kilometer van de E6 van nut kan zijn. Van Flensburg tot Lübeck is voorts de Kompass-kaart 724 (1:50.000) onmisbaar.

Wie met weinig bagage wil lopen, kan besluiten de route vanuit een viertal vaste punten te lopen en 's ochtends of 's avonds gebruik te maken van openbaar vervoer terug naar het gekozen logies. Als vaste punten komen achtereenvolgens in aanmerking de stad Sleeswijk, de hoofdstad Kiel, de Hanzestad Lübeck en het provinciestadje Lauenburg. Hoe je telkens met bus of trein vanuit deze steden naar de begin- en eindpunten van de dagetappes kunt komen, vind je best op deze Nederlandstalige website.

Vanuit Sleeswijk

Met Sleeswijk als vaste verblijfplaats (er zijn een jeugdherberg, pensions en vakantie-apartementen) kun je de etappes Flensburg - Oeversee, Oeversee - Sleeswijk, Sleeswijk - Brekendorf, Brekendorf - Eckernförde en de variant rechtstreeks van Sleeswijk naar Eckernförde lopen. Bovendien kun je vanuit Sleeswijk aan de westvariant van de Europese wandelroute E1 beginnen. Die loopt over het Danewerk en is daarom ook als uitstapje interessant, maar behoort niet tot de E6. Van Flensburg tot Ecker gebruik je best Kompass-kaart 724 en een goede plattegrond van de stad Sleeswijk, waarop ook een deel van de omgeving staat.

Bij de grensovergang Kupfermühle bovenaan de roltrap naar het Hotel des Nordens gekomen (zoals in de paragraaf "Naar de start" aangegeven) gaat de E6 enkele meters naar rechts om de eerste weg naar links in te slaan en na 100 m, opnieuw linksaf, een bospad te kiezen. Met een ruime bocht door het Flensburger Staatsforst komt de E6 terug bij de oude hoofdweg naar Denemarken, kruist die door een voetgangerstunneltje, passeert een openbaar toilet en bereikt de Strandweg bij Wassersleben. Dan volgt een wandeling over een geasfalteerd fietspad langs de Oostzee, tot de routes plotseling rechtsaf slaan, het bos door naar de oude hoofdweg. Die volg je over het fiets- en voetpad om bij verkeerslichten over te steken naar en in de Kupfermühlenweg. Met een trap daal je af naar de Turnerberg die je, naar links en verder omlaag, volgt tot in de straat Neustadt. Nu ga je steeds rechtuit, onder de Nordertor door en door het voetgangers- en winkelgebied naar het hartje van Flensburg. Het loont overigens om af en toe een straatje naar links in te slaan en een kijkje bij de haven te nemen of de eeuwenoude huisjes van vissers en zeelui te zien. Na het centrum maakt de route officieel een vrij saaie omweg naar het station (Bahnhof) van Flensburg; voel je vrij om naar eigen inzicht door de opvallend heuvelachtige stad te dwalen. Van de grensovergang Kupfermühle tot het station van Flensburg is het circa 10 km.

Aan de westkant van het voorplein van het station van Flensburg leidt een onopvallend kronkelpad omhoog naar de Schleswiger Straße die je met een grote brug over het spoor brengt. Dan slaat de E6 linksaf een weg achter het spoor in die achtereenvolgens Valentiner Allee en Steinfelder Weg heet en beurtelings tussen bedrijventerreinen en volkstuintjes door loopt om tenslotte met een rechte hoek op de Eckernförder Straße uit te komen. Die steek je over en volg je dan naar links over circa een kilometer tot net over een spoorviaduct. Hier ga je rechtsaf en vrijwel meteen weer links naar de Jarplunder Straße. Hier laat je de stad definitief achter je en loop je tussen agrarische landerijen naar het dorp Jarplund. In dit dorp volg je de drukke verkeersweg B76 naar links om even later de Heinrichsweg in te slaan. Over landwegen, al dan niet verhard, gaat het nu naar de opgravingen bij Munkwolstrup. Na een gevaarlijke oversteek van de B76 daalt de E6 door beukenbossen af naar het Sankelmarker Meer (het Duitse woord See betekent meer), dat linksom wordt gevolgd tot je linksaf naar het dorp Oeversee (spreek uit Euverzee) stijgt. Van het station van Flensburg naar Oeversee is het 11 km. In Oeversee kun je eten en slapen in een unieke, 400 jaar oude herberg, maar het romaanse kerkje midden in het dorp is nog eeuwen ouder. Goedkoper overnachten is mogelijk in het dorp Frörup (spreek uit Freuroep) even ten zuiden van Oeversee, maar daarvoor moet je even van de route af. Wie nog niet moe is, zou langs de E6 verder kunnen lopen tot Pension Petersen even voor Idstedt.

Idstedt bereik je door in Oeversee de drukke B76 over te steken en een kleine asfaltweg in te slaan. Deze brengt je naar een bos, waar de route twee variantjes kent : door het bos en rechts langs het bos. Ze komen na 1 à 2 km weer bij elkaar ter hoogte van een schaapskooi. Hier staat een verwarrende verzameling bordjes die je in alle windrichtingen sturen, maar de bedoeling is een verharde weg naar het zuiden te nemen. Deze brengt je naar Süderschmiedeby. Rechtuit gaande draai je langzaam naar het oosten, maar voor het einde van het dorp sla je een weg in naar het zuidoosten. Hiermee passeer je Sieverstedt en Stenderup en kom je in Stenderupfeld. Een breed bospad met enkele rechte hoeken leidt je langs Pension Petersen naar een doorgaande weg die je naar links volgt tot in Stolkerfeld. Over een kleinere asfaltweg bereik je Idstedt.

Kort voor het einde van de Dorfstraße gaat de route linksaf en beschrijft een boog rond de Idstedter See, met uitzicht op het uiteinde van de Langsee. Scherp rechtsaf wordt een drukke weg overgestoken en een bosgebied bereikt. De route loopt nu verder door afwisselende bossen tot in Sleeswijk. De markering is hier nog goed; de route passeert het dorpje Lörschau, maar gaat er niet in. Het lawaai van een autosnelweg is nu steeds hoorbaar, maar de A7 steek je niet over, wel de eveneens drukke B201. Tenslotte kom je uit op de Husumer Straße, die je naar links volgt en na een kilometer naar rechts verlaat over de Königswiller Straße. Even verder duik je over een bospad het kasteelpark van Sleeswijk in, waardoorheen je bij Schloß Gottorp arriveert.

Sleeswijk is niet alleen een geschikt centraal punt vanwaaruit je een aantal etappes van de E6 kunt lopen; het is ook een uitstekende pleisterplaats om enkele rustdagen cultureel in te vullen. In het slot Gottorp bevinden zich verscheidene musea, onder andere over de geschiedenis van de streek, enkele Vikingschepen, moderne kunst en de barokke tuinen in het kasteelpark. Ook worden er allerhande manifestaties gehouden; raadpleeg daarvoor de website van de toeristen-informatie.

Aan de andere kant van het kasteel kom je over de oprijlaan op een druk kruispunt met stoplichten. Hier kun je linksaf naar het oude centrum van de stad, rechtsaf over een ongeplaveid wandelpad naar het station (Bahnhof), terwijl de route rechtdoor loopt. Het verdient aanbeveling om je logies in de stationsbuurt te kiezen, omdat het openbaar vervoer in Sleeswijk te wensen overlaat. Alle bussen vertrekken evenwel vanaf het busstation in de oude binnenstad en de meeste doen het excentrisch gelegen station aan.

Zo'n honderd meter na het kruispunt zwenkt de route iets naar links, de Herrenhals in, maar blijft de Gottorper Straße op afstand volgen. Onder een viaduct van de autoweg B76 heb je de keuze: hetzij meteen linksaf over een fietspad langs de autoweg, of rechtdoor kronkelend door een wat grillig gegroeid villawijkje dat overgaat in een rij lelijke grootwinkelbedrijven. Door een plantsoen bereik je de Haddebyer Strandweg, die je naar links volgt, onder de B76 door (hier komen de beide variantjes samen) en rechtuit langs de oever van de Schlei (de fjord waaraan Sleeswijk zijn naam waarschijnlijk ontleent). Als je tenslotte gedwongen wordt het fietspad van de B76 te volgen, kom je bij Odin's Biergarten, een oude pleisterplaats.

Hier dient zich een wezenlijke keuze aan: Rechtdoor gaat een variant van de E6 waarmee je in 1 dag (25 km) Eckernförde kunt bereiken; naar rechts, de B76 overstekend, begint een twee keer zo lange variant (Krause beschrijft alleen de laatste optie). De korte variant begint eigenlijk voorbij Haithabu bij de Noorbrücke, maar zolang die is afgesloten wegens bouwvalligheid, moet je bij Odin's Herberg rechtdoor lopen of een lange omweg maken om het hele Noor heen. Vanaf de herberg is de route over 9 km met een A in een cirkel gemarkeerd.

De korte variant passeert een oorlogsbegraafplaats aan de B76 en slaat dan linksaf Fahrdorf in. Hier volgt de route de Dorfstraße over ongeveer een kilometer en gaat dan schuin links de Strandholm in. Aan het einde van deze woonstraat rechtuit een voetpad op, dat na een hoek naar rechts op een rustige verbindingsweg tussen de dorpen uitkomt. Deze weg volg je naar links tot de afslag Stexwig. Hier weer linksaf het dorp in, met een paar bochten vrijwel het gehele dorp door, tot je linksaf de Bäderstraße inslaat. Deze weg brengt je na enkele kilometers in het dorp Borgwedel. Hier eerst verrassend linksaf buigen, dan met een ruime boog tot op een pad op de oever van de Schlei, langs een zeilschool en een jeugdherberg en over het terrein van een jachtwerf (steeds het pad blijven volgen; pas op voor overstekende zeilboten en tractoren). Het pad buigt gaandeweg van het water af en komt tenslotte uit op een verharde weg tussen de terreinen van Luisenlund door. Het is een voormalige adellijke buitenplaats die nu in gebruik is als internaat en conferentieoord. Op een onopvallend kruispunt eindigt de markering met de A. Het laatste bordje wijst rechtuit, met de mededeling dat de route A in die richting nog 0,0 km doorloopt, maar in werkelijkheid gaat de E6 hier linksaf, een onverharde bosweg in. Hiermee omzeil je het dorp Fleckeby (café, restaurant, winkels) en kom je op een asfaltweg naar het dorp Götteby-Holm. Vanaf hier volg je linksaf de fietsroute naar Kohlendorf, waar de beide varianten van de E6 samenkomen.

De lange variant steekt de B76 met een voetgangerslicht over bij Odin's Herberg en gaat dan rechtuit langs de kerk van Haddeby naar het museum waar de oude Vikingstad Haithabu in beeld wordt gebracht, en naar de opgegraven en gereconstrueerde woningen uit de Vikingtijd. Hier splitsen de Ochsenweg en westelijke variant van de [wandelroute E1] zich naar rechts af om het Danewerk te volgen, terwijl de samenlopende E6 en de hoofdroute van de [wandelroute E1|E1] een halve cirkel over de wal rond Haithabu maken en tenslotte een asfaltweggetje naar het zuiden kiezen. De markering en andere bordjes leiden je naar de opgang van de bouwvallige Noorbrucke.

Zolang dit bruggetje gesloten is, dien je uit te wijken naar een weg voor autoverkeer die je over het fietspad naar links dient te volgen. Eerst passeer je een monument waar de definitieve inlijving van het Deense Hertogdom Sleeswijk bij het Duitse keizerrijk in 1864 wordt herdacht; daarna sla je linksaf de weg door Selk en Oberselk in. Hier vind je de markering terug en sla je schuin rechtsaf de Muhlenweg in naar Lottorf. Aan het andere einde van dit dorp begint een lange mars door moeras die na regen slecht of niet begaanbaar kan zijn (wijk dan uit naar de andere kant van de autosnelweg A7). Jammer is dat het geraas van de snelweg aan de linkerkant en de pijlers van de bovenleiding van het spoor aan de rechterkant het gevoel van verlatenheid teniet doen.

Uiteindelijk bereik je via een tunneltje onder de A7 en een landweg tussen landerijen het heuveldorp Brekendorf, op 20 km. Als je onderweg tijd hebt gestoken in een bezoek aan Haithabu, zal dit je eindpunt voor deze etappe zijn; er is een hotel en een bus terug naar Sleeswijk. Maar arriveer je vroeg in Brekendorf, dan kun je nog zo'n 10 km doorlopen naar de Ascheberg, waar Globetrotter in 2013 een hotel en klimschool voor buitensporters opent. Onderschat dit traject niet; hoewel de afstand hemelsbreed maar klein is, kronkelt de route hier alle kanten op en daalt en stijgt voortdurend over de Huttener Bergen. De Ascheberg is met 160 meter een van de hoogste punten van de deelstaat Sleeswijk-Holstein.

Na de Ascheberg kronkelt de lange variant redelijk gemarkeerd verder naar Osterby en Kochendorf, waar hij zich verenigt met de bovengenoemde korte variant.

In Kochendorf dienen zich onmiddellijk opnieuw twee varianten aan, een van 6 km en een van 7&nabsp;km en beiden goed gemarkeerd. De eerste gaat over de zuidelijke oever van het Windebyer Noor en een buitenwijk rechtstreeks naar het station van Eckernforde. De laatste geldt als de hoofdroute en is ook de mooiste; via de noordelijke oever van het Windebyer Noor bereikt ze het schilderachtige haventje van Eckernforde. Officieel loopt ze nu door het voetgangersgebied, tevens winkelstraat naar het station, maar verzuim vooral niet af en toe een steegje in te slaan en te genieten van de pittoreske oude vissershuisjes. Bij het station (treinverbindingen naar Flensburg, Kiel en verder) is tevens het busstation (verbindingen naar Sleeswijk, Brekendorf en andere plaatsen in de omgeving).

Vanuit Kiel

Indien je de volgende etappes met een dagrugzakje wilt lopen, kies je best Kiel als vaste verblijfplaats, maar het is ook heel goed mogelijk om een slaapplaats te vinden aan het einde van elk dagtraject. Dit geldt voor de etappes Eckernforde - Danisch Nienhof, Danisch Nienhof - Kiel, Kiel - Plon, Plon - Eutin en Eutin - Bungsberg - Kasseedorf. Kompass-kaart 724 bewijst ook hier goede diensten.

De E1 en E6 lopen Eckernforde uit langs het strand en blijven de kustlijn zoveel mogelijk volgen tot aan Kiel. Via Noer, Krusendorf en Surendorf wordt Danisch Nienhof bereikt, waar je zou kunnen overnachten of de bus terug naar Kiel nemen.

Na Danisch Nienhof passeer je de vuurtoren van Bulk en bereik je Strande. Krause adviseert om hier een stadsbus naar Kiel te nemen, maar daar is geen reden voor. De route loopt eerst door een bosgebied en daarna over de kust en langs een boeiend deel van de haven van Kiel naar de aanlegsteiger van de pont naar Wellingdorf.

Kiel zelf is geen mooie stad; daarvoor is er in de Tweede Wereldoorlog te veel plat gebombardeerd. Na die verwoestingen is een nieuwe, moderne stad ontstaan die weliswaar niet uitblinkt in originele architectuur, maar wel veel op het gebied van moderne kunst en andere cultuuruitingen heeft te bieden. Ook sportliefhebbers komen er aan hun trekken.

De E6 verlaat Kiel in de wijk Wellingdorf en gaat dan over de oever van de Schwentine naar Raisdorf. Na Preetz volgt meer water: de meren Lanker See, Wielener See, de Kleine Ploner See en de Trammer See.

Na Rathjensdorf en Plon volgen de Grote Ploner See, de Behler See en de Dieksee. Te midden van al dat water ligt het mooie villadorp Malente, dat gevolgd wordt door de Keller See. Daarlangs bereik je het stadje Eutin, met de Grote Eutiner See.

Officieel maakt de route hier een grote lus via de hoogste berg van Sleeswijk-Holstein, de Bungsberg, maar je kunt ook een gemarkeerde verbindingsroute van 2 km volgen waarmee je snel naar Kasseedorf komt. De lus doet achtereenvolgens de dorpjes Stendorf en Bergfeld aan, klimt de Bungsberg op en (gedeeltelijk langs hetzelfde paadje) weer af, doorkruist Schonwalde en Kasseedorf en verenigt zich bij Kasseedorf met de korte verbindingsroute.

Vanuit Lubeck

• • • Neustadt in Holstein (samenkomst met Europese wandelroute E9)
    • Lübeck
    • Ratzeburg
    • Mölln
    • Güster (afsplitsing van wandelroute E1 en E9)
    • Büchen
    • Lauenburg

Route in Nedersaksen

• • • Bleckede
    • Schnega
    • Bodenteich
    • Gifhorn
    • Braunschweig
    • Goslar (kruising met Europese wandelroute E11)
  • Harz

Route in Hessen

• • Rhön (samenkomst met Europese wandelroute E3)
  • Coburg

Route in Beieren

• • Coburg
  • Bohemer Woud
  • Beierse Woud
  • Dreisesselberg

Na het eindpunt

Het Duitse deel van de E6 eindigt bij het drielandenpunt van Duitsland, Oostenrijk en de Tsjechische Republiek. De meest voordehandliggende voortzetting is eenvoudig door te lopen, Oostenrijk in (zie het artikel over de wandelroute E6). Maar vind je het genoeg geweest, dan kun je het beste met een Duitse streekbus naar Passau gaan en daar de trein nemen.

Eindig je in Flensburg, dan kun je de E6 verder volgen, Denemarken in, of overstappen op de Europese wandelroute E1 die eveneens Denemarken ingaat. Heb je genoeg van het lopen, dan brengt een stadsbus je naar het station van Flensburg. Tenslotte is er de mogelijkheid om in de stad Sleeswijk de westelijke variant van de E1 in te slaan en de E1 terug naar het zuiden van Duitsland te volgen. Je komt dan via Hannover en Frankfurt am Main bij Konstanz op de grens met Zwitserland uit.